Column Ernst de Jong: De BV Nederland – de Mens – de Natuur

Ernst de Jong is een 56-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar denkt momenteel na over zijn toekomst. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu ook als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 3: ‘De BV Nederland – de Mens – de Natuur’.

Sinds het uitbreken van Covid 19 is er veel gebeurd. Ziekenhuizen raakten overvol, de capaciteit op de  IC’s werd meer dan verdubbeld, het kabinet, het parlement en de sociale partners hebben in de eerste fase goed samengewerkt. Patiënten moesten worden opgevangen en de zorg krijgen die men dacht te moeten geven. Nederland was eensgezind en gedisciplineerd wat betreft de ‘lockdown’. De ouderen werden in bescherming genomen door een ‘niet bezoek beleid’ te introduceren. Er werden in goed overleg steunmaatregelen georganiseerd zodat het bedrijfsleven waar mogelijk werd ondersteund. De inzet was dat de economie in ieder geval zoveel mogelijk door kon draaien. We mogen ons geluk prijzen in een land als Nederland te leven.
Wij zijn nu 3 maanden verder en het lijkt erop dat we in Nederland het virus redelijk onder controle hebben. Het virus is, net als andere virussen, verder getrokken en is op dit moment vooral in Zuid Amerika flink om zich heen aan het slaan.

Balans opmaken
De economie moet weer worden opgestart, bedrijven moeten weer aan de slag. Horeca en theaters mogen haar deuren weer openen mits er wordt voldaan aan een lange lijst van restricties waardoor veel van deze bedrijven niet meer levensvatbaar zijn. We leven in een rijk land waar veel kan, maar het is nu wel de tijd om de balans op te maken. Hoe gaan we nu verder?
Ondanks alle steunmaatregelen zullen er veel bedrijven over de kop gaan. Het aantal werklozen schiet in een rap tempo omhoog en de recessie is een feit. Duidelijk is ook dat we niet te lang kunnen doorgaan met steunmaatregelen, want de bodem van de schatkist komt echt in zicht.
Het aantal Corona patiënten hebben we succesvol kunnen inperken. De overledenen, hoe triest ook, blijken een gemiddelde leeftijd te hebben van rond de 80. De werkende generatie blijkt veelal slechts milde klachten te hebben en de jeugd ontspringt nog beter de dans.
De isolatie waarin we de senioren in de verzorgingshuizen hebben gebracht heeft ervoor gezorgd dat vele ouderen ontzettend veel verdriet kennen en geen kwaliteit van leven ervaren. Het aantal overledenen als gevolg van bijvoorbeeld hart en vaat ziekte en ‘niet bewegen’ gerelateerde ziektes is astronomisch veel hoger dan in andere jaren. Patiënten die weken op een IC hebben gelegen hebben vaak dusdanige klachten dat herstel er niet meer inzit en ze vaak als ‘kasplantjes’ verder moeten. De kosten van dit alles zijn astronomisch hoog.

Mens  onderdeel groter natuurlijk geheel
Hoe moeten we met zijn allen de toekomst inrichten. Ik denk dat respect voor elkaar, maar zeker ook respect voor de natuur centraal moet staan. De mens maakt deel uit van diezelfde natuur en hoewel we ons er enorm van hebben vervreemd. Wij zijn onderdeel van het geheel. Wanneer de natuur met geweld de mensheid iets aandoet dan verliezen we die wedstrijd.
Misschien moeten we iets meer risico’s nemen en gewoon weer hard aan het werk gaan zodat de economie weer gaat draaien? Misschien moeten we onze ouders gewoon weer bezoeken, zodat ze in ieder geval van hun oude dag kunnen genieten en niet vereenzamen? Misschien moeten we ook de sociale contacten ‘s avonds en in de weekenden weer gewoon hervatten? De mensen hebben dat nodig en de economie kan dat steuntje in de rug zeker wel gebruiken. Moeten we ons ook afvragen wat het met patiënten doet wanneer je 3 weken op de IC ligt met beademingsapparatuur? Wegen de gemaakte kosten op tegenover het resultaat van herstel van de patiënt?

Dit is een lastige discussie. Maar hij moet gevoerd kunnen worden. Belangrijk is, dat het geen politieke discussie wordt waarin mensen proberen te scoren of voor eigen gewin gaan. Laten we proberen deze discussie te voeren waarin de mens als onderdeel van een groter geheel, de natuur, centraal staat.

Ernst de Jong

Gepubliceerd: 7 juni 2020