Column Ernst de Jong: 'Duurzaam herstel'

Ernst de Jong is een 56-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Rusland in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu ook als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 31: ‘Duurzaam herstel’.

Het is zaterdagochtend. Op de Avenue de Champagne is het nog heerlijk rustig. De zon schijnt, een stevig briesje doet een verloren geraakt mondkapje door de charmante en zeker ook bekendste straat van Épernay waaien. Een herinnering aan een anderhalf jaar durende pandemie die in grote delen van de wereld nog steeds niet voorbij is. Vreemd eigenlijk, zoals het mondkapje door de wind wordt meegenomen, zo is op dit moment ook de hele Covid tragedie, in dit gedeelte van de wereld tenminste, even weg. Wat is dat een heerlijk gevoel.

Velen van ons zullen de komende weken gebruiken om er eens lekker op uit te trekken. Het leeuwendeel heeft besloten om met de auto op pad te gaan zodat ze in ieder geval zelf kunnen bepalen hoe en wanneer ze weer naar huis gaan. Anderen vliegen weer vanaf Schiphol naar met name Europese bestemmingen waar ze een grote mate van zonzekerheid hebben. Terwijl de vakantieperiode is aangebroken vullen de kantoren zich weer als vanouds. Iedereen wordt verzocht weer naar kantoor te komen waarbij, in sommige gevallen, nog één dag thuis mag worden gewerkt, maar de bedoeling is nu echt weer terug te gaan naar het oude normaal.

Het oude normaal…. betekent dit dat we weer met z’n allen in de file gaan staan, of een kopje koffie gaan drinken op de Ramblas in Barcelona? Niet omdat het moet, maar omdat het kan, ons niets aantrekkend van het feit dat onze Carbon foodprint er niet beter van wordt.

Blijven we met z’n allen zoveel vis eten dat onze oceanen leeg geraken en vinden we het lastig om de hoeveelheid vlees die we wekelijks consumeren te reduceren, omdat het zo lekker is? Met als gevolg dat we te weinig doen aan de CO2 uitstoot die we maar even laten voor wat het is? Vragen waar we met z’n allen heel goed over na moeten denken en sterker nog, nu al naar moeten handelen. De nieuwe start, die we na de pandemie met z’n allen mogen meemaken, zou het prefecte excuus zijn om deze start een ‘duurzame’ te laten worden. Deze verplichting hebben wij aan ons nageslacht, zodat zij ook, net als wij, kunnen genieten van het vele moois wat onze aardbol ons te bieden heeft.

Ik ben inmiddels op de Place de la République aangekomen waar ik op het terras van Brasserie Le Central een coupe champagne bestel van het redelijk onbekende huis Mandois uit Pierry. Deze heerlijke biologische champagne wordt gemaakt van enkel de Chardonnay druif. Deze druif groeit op speciaal geselecteerde wijnranken van minimaal 50 jaar oud en is wat mij betreft gepast op elk moment van de dag. Aan de overkant van het plein gaan de deuren bij het prestigieuze champagne huis Moët en Chandon weer open om de dorstige gasten welkom te heten. In tegenstelling tot andere jaren zijn er voornamelijk Europese toeristen. Tsja, ook de Champagne industrie heeft te maken gehad met een verminderde omzet van zo’n 60%.

Dat probleem ga ik vandaag niet oplossen, maar ik kan natuurlijk wel nog één glaasje bestellen.

Ernst de Jong

Foto: Pixabay

Gepubliceerd: 27 juni 2021