Column Ernst de Jong: 'Moeilijke keuzes'

Ernst de Jong is een 56-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Rusland in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu ook als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 41: ‘Moeilijke keuzes’.

Niemand heeft meer zin om over Covid te schrijven, praten of lezen. Toch heeft het de afgelopen weken weer de gemoederen beziggehouden in de dagelijkse talkshows op de landelijke TV-stations. Het aantal besmettingen loopt op, evenals de ziekenhuisopnames en de bezetting van de Intensive Care afdelingen. Het is dus onvermijdelijk dat wij a.s. dinsdag met z’n allen weer nieuwsgierig uitkijken naar de, ditmaal vervroegde, persconferentie van Mark Rutte en Hugo de Jong. De twee heren, wat je ook van ze vindt, hebben de twijfelachtige eer het land mede te delen welke beperkende maatregelen er genomen zullen worden teneinde het virus onder controle te houden. De insteek is altijd geweest dat we de gezondheidszorg niet teveel willen overbelasten.

Helaas is het ons niet gelukt in de afgelopen 15 maanden te investeren in diezelfde gezondheidszorg om de capaciteit van met name IC’s te vergroten. Helaas is het ons niet gelukt om een beperkte groep te overtuigen zich te laten inenten zodat het virus minder kans heeft om om zich heen te grijpen. Helaas zijn er nog steeds mensen die al 1,5 jaar wachten op een operatie aan hart, ledematen of iets anders waarbij de kans bestaat dat ze de IC afdeling voor één of twee dagen nodig hebben. De wachttijd is ontstaan omdat de IC’s worden bezet door veelal niet ingeënte COVID-patiënten. Bovendien liggen deze COVID-patiënten er vaak voor een veel langere periode. Helaas is de horeca, toeristen- en cultuursector nog steeds niet herstelt van 1,5 jaar intelligente en minder intelligente lock-downs en zijn er in die sectoren grote klappen gevallen ondanks de hulp die de overheid heeft proberen te bieden.

Wat te doen? Iedereen weer mondkapjes laten dragen waarvan wetenschappelijk is bewezen dat ze zeer beperkte invloed hebben op de verspreiding van het virus? Moeten voetbalstadions, kerken en theaters of restaurants weer minder gevuld worden? Of laten we voortaan alleen mensen toe die zich middels de coronapas kunnen identificeren dat ze ‘OK’ of ‘veilig’ zijn? Dit terwijl ze tegelijkertijd misschien wel corona onder de leden hebben.

Er zijn dus in mijn ogen drie doelstellingen:
1. De gezondheidszorg mag niet overbelast worden;
2. De economie en de diverse sectoren mogen geen verdere schade toegebracht worden door middel van beperkende maatregelen;
3. Er mag geen tweedeling in de maatschappij komen tussen diverse bevolkingsgroepen ten tijde van de ‘crisis’ waarin we ons bevinden.

Het zou enorm helpen wanneer de diverse politieke partijen nu eventjes geen politiek voeren maar eensgezind tot een beleid komen dan wel een uitgestippeld beleid steunen. Ik ben er ook van overtuigd dat welke maatregel er ook genomen zal worden er altijd groepen zijn die benadeeld worden. Maar misschien moeten we ons daar overheen zetten en accepteren dat niet altijd alles in het leven simpel en rechtvaardig is.

Ernst de Jong

Gepubliceerd: 31 oktober 2021